Program - Noc Kin Studyjnych 20 kwietnia 2024

BAFTA 1989 - nominacja: Najlepszy film nieanglojęzyczny

MFF w Cannes 1987: Złota Palma - Najlepszy reżyser (Wim Wenders), udział w konkursie głównym

Film Independent Awards 1989: Najlepszy film zagraniczny

Europejska Akademia Filmowa 1988: Najlepszy europejski drugoplanowy aktor roku (Curt Bois), Najlepszy europejski reżyser roku (Wim Wenders)

Niebo nad Berlinem to swoisty “powrót do domu” Wendersa i pierwszy niemiecki film po ośmiu latach spędzonych w Ameryce.

Jego głównymi bohaterami są aniołowie stróże, przyjazne niewidzialne istoty w prochowcach, które słuchają myśli śmiertelników i próbują ich pocieszyć. Jeden z nich, Damiel (Bruno Ganz), pragnie stać się człowiekiem po tym, jak zakochuje się w pięknej artystce trapezowej Marion (Solveig Dommartin). Peter Falk, który gra samego siebie, pomaga mu przekroczyć tę granicę, wprowadzając go w tajniki drobnych przyjemności życia…

Nominacja do Oscara 2012 za najlepszy pełnometrażowy film dokumentalny

Pina nie jest biografią choreografki Piny Bausch. To raczej hołd złożony przez Wima Wendersa jej twórczości i hymn na cześć sztuki.

Reżyser zarejestrował najważniejsze przedstawienia artystki - Święto wiosny, Vollmond i Café Müller. Poprosił członków jej zespołu o wykonanie części układów na ulicach niemieckiego Wuppertalu. W filmie niemal nie padają słowa, środkiem ekspresji tancerzy jest ciało.

Pina nauczyła mnie, że nie trzeba zalewać widzów potokami słów - mówi autor dokumentu. Otworzyła mi oczy na to, ile można zakomunikować gestem albo poprzez stworzenie odpowiedniej przestrzeni.

Chcąc wiarygodnie oddać tę przestrzeń na ekranie, Wenders wstrzymywał się z realizacją Piny ponad 20 lat. Czekał, aż kamery pozwolą mu zrekonstruować na ekranie świat wykreowany na scenie przez Bausch. Wykorzystując technologię 3D w dokumencie, autor Nieba nad Berlinem wytyczył też nowe drogi dla kina.

Jeden z najgłośniejszych filmów, zaliczonych do tzw. kina moralnego niepokoju. Jego głównym bohaterem jest Filip Mosz – kapitalnie grany przez Jerzego Stuhra – zaopatrzeniowiec w zakładzie przemysłowym gdzieś w podkrakowskim miasteczku. Momentem przełomowym w jego życiu staje się kupno amatorskiej kamery filmowej. Filip bowiem, jako człowiek bez reszty oddany rodzinie, pragnie uwiecznić narodziny i rozwój swojej córki. Wieść o zakupie Mosza obiega zakład pracy. Filip otrzymuje propozycję nakręcenia filmu z okazji pięciolecia przedsiębiorstwa. Dyrektor zakładu obejmuje nawet protektorat nad nowo powstałym amatorskim klubem filmowym. Kieślowski z niezwykłą przenikliwością ukazuje powolna ewolucję Filipa, który z człowieka „schowanego“ we własną prywatność, ceniącego ponad wszystko „święty spokój“ przeobraża się w społecznika i artystę, wrażliwego na ludzką krzywdę i niesprawiedliwość. Amatorskim filmom Mosza daleko bowiem do propagandy sukcesu. Wręcz przeciwnie – samorodny reżyser bezkompromisowo pokazuje wynaturzenia otaczającej go rzeczywistości. Cena prawdy jest jednak wysoka...

Lutek Danielak (Jerzy Stuhr) jest pracownikiem wojewódzkiego oddziału "Estrady". Szósty czy siódmy w hierarchii wodzirejów-konferansjerów prowadzi imprezy dla dzieci i rencistów. Kiedy dowiaduje się, że z okazji otwarcia hotelu "Lux" ma odbyć się wielki bal, postanawia walczyć o jego prowadzenie. Impreza ta może być bowiem przełomowa w jego karierze. Lutek wie, że jest dobry w tym co robi, ale zdaje sobie sprawę, że konkurencja jest bardzo silna. Sikora, Majer, Lasota, Myśliwiec także traktują to jako swoją wielką szansę. Danielak ma tylko jeden atut - jest nowy. Pomoc obiecuje mu - w ramach hasła "stawiamy na młodych" - dyrektor wydziału kultury, ale Lutek na wszelki wypadek postanawia wyeliminować rywali.

SMOK – EXPEDITION | W ZBÓJECKIM OBOZIE | OBERŻA POD WESOŁYM KARAKONEM | SPOTKANIE ZE SMOKIEM MLEKOPIJEM | W KRAINIE KRÓLA SŁONECZKO | UCIECZKA

6 odcinków kultowego serialu dla dzieci zrealizowanego na podstawie powieści Stanisława Pagaczewskiego.

Słynny badacz, a także autor wielu rozpraw naukowych z biologii, Baltazar Gąbka wyrusza do Krainy Deszczowców w celu obserwacji obyczajów żab latających oraz zebrania nowych informacji do swojej pracy. Jego długa nieobecność w ojczyźnie niepokoi księcia Kraka, który rozkazuje zorganizować ekspedycję, mającą na celu sprowadzenie naukowca do kraju. Z Krakowa na ratunek udaje się ekspedycja, w której skład wchodzą Smok Wawelski oraz Bartolini Bartłomiej herbu Zielona Pietruszka (nadworny kucharz). Wyruszają do Krainy Deszczowców samochodem-amfibią. Ich tropem podąża szpieg z Krainy Deszczowców, Don Pedro de Pommidore.

Opowieść o sile siostrzeństwa, pięknie każdego ciała i oczyszczającej mocy saun. Estoński kandydat do Oscara® i Europejskich Nagród Filmowych, który zabiera widownię w podróż w głąb życiodajnego lasu. Tam grupa kobiet zbiera się w tradycyjnej saunie, żeby wspólnie się zrelaksować, śpiewać i gotować, ale przede wszystkim dzielić między sobą najgłębsze sekrety, przemyślenia i czerpać siłę ze wspólnoty. W rozgrzanej, intymnej przestrzeni wypędzają z siebie lęki i wstyd, odzyskując energię do życia. Ta uniwersalna historia kręcona przez 8 lat przedstawia także fenomen estońskiej dymnej sauny wpisanej na Listę UNESCO. Żywiołowa i kochana przez publiczność autorka filmu Anna Hints otrzymała nagrodę za Najlepszą Reżyserię na festiwalu Sundance.

Najważniejszy fiński reżyser Aki Kaurismäki wraca do kin ze słodko-gorzką opowieścią o życiowych outsiderach, którzy poszukują szczęścia. W filmie, będącym celebracją małych chwil i niepozornych gestów, jest miejsce na humor, wzruszenie, głęboki humanizm, ale i komentarz do aktualnych wydarzeń społeczno-politycznych.

Ansa to małomówna pracowniczka lokalnego supermarketu, Holappa z kolei zarabia na życie na budowie. Łączy ich szlachetne usposobienie oraz pasmo kolejnych porażek, jakich oboje na każdym kroku doświadczają. Kobieta straciła właśnie pracę, bo jej przełożonym nie spodobał się ludzki gest, na jaki się zdobyła, mężczyzna natomiast zmaga się z poważnym problemem alkoholowym.

Spotykają się przypadkiem, na imprezie karaoke. Od pierwszej chwili widać, że tych dwoje zupełnie nieprzystosowanych do dzisiejszego świata bohaterów to bratnie dusze. Ciągnie ich do siebie, choć towarzyszy temu nutka niepewności. W końcu życie było dla nich do tej pory raczej pasmem niepowodzeń i bolesnych rozczarowań. Na naszych oczach kwitnie jednak niewinne, piękne uczucie, choć w tle, co słyszymy w radiowych odbiornikach, rozgrywają się dramatyczne wydarzenia związane z rosyjską inwazją na Ukrainę.

Siedemnastoletnia Mila wegetuje w cieniu przemytniczej rodziny. Sens jej egzystencji wyznacza ilość przeszmuglowanych papierosów i wódki. Zmęczona byciem zombie za życia, postanawia… skończyć ze sobą. Wszystko się komplikuje, gdy na drodze do raju nieoczekiwanie wyrasta syryjski uchodźca.

Rita ma dwadzieścia cztery lata i nigdy nie przeżyła orgazmu. Postanawia to zmienić do swoich dwudziestych piątych urodzin, które są za miesiąc. Do wyznaczonego dnia coraz bliżej, a orgazm nie nadchodzi. Okazuje się jednak, że Rita odnajdzie to, czego szuka, w najmniej oczekiwanym przez nią miejscu i momencie.

Po 50 latach Zofia i Ania postanawiają wyruszyć w ostatnią wspólną podróż, żeby zawalczyć o dawne uczucie. Wszystko byłoby pięknie, gdyby nie to, że poszukuje ich spanikowana córka Ani, która uważa, że jakaś obca kobieta porwała jej matkę…

Nagrodzona sześcioma Złotymi Lwami na festiwalu w Gdyni ekranizacja niezwykłej powieści Gombrowicza. Okupowana Polska, rok 1943. Fryderyk, reżyser, i Witold, pisarz, wyruszają do majątku Hipolita, znajomego Witolda. W spokojnej atmosferze prowincji, gdzie niemal udaje się zapomnieć o trwającej wojnie, mężczyźni zaczynają toczyć tajemniczą, dwuznaczną grę. Manipulują ludźmi ze swego otoczenia, rozkoszując się obserwowaniem ich reakcji. Nie wszystko jednak da się przewidzieć... 

Słynna powieść Witolda Gombrowicza, przeniesiona na mały ekran przez Macieja Wojtyszkę. Spektakl znalazł się w Złotej Setce Teatru Telewizji.

Pisarstwo Gombrowicza koncentruje się wokół zagadnienia Formy jako klucza do rzeczywistości i zarazem właściwego bytu sztuki. Interesowały go przede wszystkim formy spaczone, jak niedojrzałość czy brzydota, konwenanse krępujące jednostkę, zastane schematy obyczajowo-społeczne. Już na początku „Ferdydurke” autor ujawnia swój zamysł: „I wtedy straszne ogarnęło mnie wzburzenie. Ach, stworzyć formę własną! Niech kształt mój rodzi się ze mnie, niech nie będzie zrobiony mi!”. Józio, narrator i jednocześnie bohater tej powiastki filozoficznej, trzydziestolatek uznawany za sztubaka, przebrany w szkolny mundurek, toczy pojedynek w kilku rundach ze światem i ludźmi – przeciw infantylizacji, czyli upupieniu, przeciwko narzucanym jemu i innym rolom, czyli gębie. Próbuje porachować się z idiotyzmem dydaktycznym szkoły, która wymusza na uczniach odkrycia w rodzaju „Słowacki wielkim poetą był”. Rozprawia się z mieszczaństwem, które pod płaszczykiem nowoczesności i swobody obyczajowej kryje czystej krwi filistra. Z drapieżnym szyderstwem odnosi się zarówno do anachronicznego dworu szlacheckiego, jak też prymitywnego chłopstwa i idei „bratania się z parobkami”, której wyznawcą jest jego szkolny kolega Miętus. Jednak wszystkie „pojedynki na miny” i kolejne rundy walk Józio kontra reszta świata kończą się wielką „kupą”, bijatyką, ogólnym kłębowiskiem ciał.

„To zdumiewające, jak fabuła, wcale nie tak znów bogata w dialogi, okazała się nośna dramaturgicznie, zdarzeniowo; jak narracja dała się przekształcić w akcję” – podkreślał recenzent po premierze spektaklu Macieja Wojtyszki.

Autor: Witold Gombrowicz Reżyseria: Maciej Wojtyszko Adaptacja: Henryka i Maciej Wojtyszko Scenografia: Adam Urbaniak, Ryszard MelliwaMuzyka: Jerzy SatanowskiRealizacja TV: Stanisław Zajączkowski Obsada: Jan Peszek (Ja, Józio, Bohater), Jerzy Bińczycki (Pimko), Tadeusz Malak (Dyrektor Piórkowski), Andrzej Kozak (Bladaczka), Jerzy Radziwiłowicz (Miętus), Jan Frycz (Syfon), Krzysztof Jędrysek (Gałkiewicz), Rafał Jędrzejczak (Wałkiewicz), Krzysztof Wojciechowski (Hopek), Marcin Sosnowski (Myzdral), Paweł Kruszelnicki (Kopyrda), Katarzyna Walter (Pensjonarka Ziuta), Izabela Olszewska (Młodziakowa), Andrzej Buszewicz (Młodziak), Anna Polony (Ciotka), Ryszard Sobolewski (Wuj-Konstanty), Jerzy Grałek (Zygmunt), Piotr Cyrwus (Parobek Walter), Ewa Kolasińska (Służąca Marcysia), Henryk Majcherek (Lokaj Franciszek), Magda Jarosz (Zosia), Bogdan Kiziukiewicz (Chłop), Zofia Więcławówna (Chłopka), Ewa Ciepiela, Elżbieta Willówna (Ciotki), Dariusz Gniatkowski (Pyzo), Beata Malczewska (Służąca Młodziaków)i inni.

Reżyserka przed trzydziestu laty opuściła rodzinny dom. Dziś odwiedza z kamerą górskie rejony zachodniej Norwegii, by podążając śladami swych rodziców i przodków, odpowiedzieć sobie na pytanie: skąd jestem? Będzie to spotkanie z lokalną historią, ale przede wszystkim z dziewiczą w tym rejonie naturą, z nieustającym cyklem narodzin i śmierci. Historia rodzinna zamienia się tu w zapierający dech wizualno-dźwiękowy poemat. Stosując podwójną skalę – mikro i makro – film odsłania przed nami świat intymny i zarazem bardzo uniwersalny.

Film otwarcia 63. Krakowskiego Festiwalu Filmowego, uhonorowany nagrodą Samsung Excellence Line za wyjątkową jakość obrazu podczas. Z kolei organizatorzy festiwalu przyznali “Pieśniom ziemi” rekomendację do Europejskiej Nagrody Filmowej w kategorii dokumentalnej.

„To jest kolebka naszej ukochanej muzyki. Tam musimy się sprawdzić” – w taki sposób Michał Urbaniak przekonał polską wokalistkę jazzową Urszulę Dudziak, żeby wyruszyła z nim na podbój USA. Film jest zapisem tej fascynującej i burzliwej podróży, opowiadanej zza kadru przez samą artystkę – skądinąd wyborną gawędziarkę. Jego tworzywem są archiwalia przybliżające PRL lat 60. czy Nowy Jork w latach 70. i 80. oraz sama muzyka. Słuchając scatowych wokaliz, poznajemy Dudziak jako kobietę, imigrantkę i przede wszystkim nadzwyczajną artystkę, tworzącą z największymi osobowościami jazzu.

Film otrzymał główną nagrodę „Złoty Hejnał” w konkursie DocFilmMusic 63. Krakowskiego Festiwalu Filmowego.

Dla jednych idealista wiedziony żarliwą wiarą, dla innych szaleniec i człowiek grzeszący pychą – 60 lat temu Justo Gallego Martínez rozpoczął wznoszenie katedry w hiszpańskim Mejorada del Campo. Bez uprawnień, projektu i wykształcenia budowlanego. Własnymi środkami i niemal wyłącznie za pomocą własnych rąk. Wielu trudno zrozumieć to przedsięwzięcie – zwłaszcza w wielokulturowym i sekularyzującym się świecie.
Z udziałem archiwaliów i współczesnych obserwacji film rejestruje proces
powstawania gigantycznej budowli. Co się stanie z niedokończoną katedrą po śmierci jej budowniczego?

Zwycięzca międzynarodowego konkursu dokumentalnego 62. Krakowskiego Festiwalu Filmowego („Złoty Róg”)  i laureat innych nagród na europejskich festiwalach.

Po kilkudziesięciu latach wreszcie udało im się spotkać w rodzinnym mieście. Dwóch artystów, fotografik Ryszard Horowitz i reżyser Roman Polański, wędruje po Krakowie śladami swoich wojennych doświadczeń. Przemierzają uliczki Kazimierza i dawnego getta, zaglądają do mieszkań, w których spędzili chłopięce lata, wspominają tych, których już nie ma – ale także tych, dzięki którym przeżyli Zagładę. Film jest barwną opowieścią o dzieciństwie, przyjaźni, wspólnym żydowskim losie i przede wszystkim o miejscu, które (mimo upływu czasu i wielu zmian) nadal pozostaje domem.

Film otwarcia 61. Krakowskiego Festiwalu Filmowego, Nagroda Publiczności i wyróżnienie jury w konkursie polskim.

Leda jedzie na wakacje do Grecji. Planuje czytać, wypoczywać i korzystać z urlopu. Spokój intymnego kurortu zaburza jednak przybycie ekscentrycznej rodziny zamieszkującej największą z willi na wyspie. Uwagę Ledy przykuwa przede wszystkim Nina, która mierzy się z trudami bycia młodą mamą. Obserwowanie tajemniczej nieznajomej wywołuje wspomnienia z okresu macierzyństwa, z którymi Leda od wielu lat nie miała odwagi się skonfrontować. Wracają wspomnienia i widma decyzji z przeszłości, których nie można cofnąć.

Janet organizuje domowe przyjęcie w gronie najbliższych, aby uczcić swój awans na ministrę zdrowia w brytyjskim rządzie. Wśród gości są sarkastyczna April i jej mąż Gottfried, zwolennik medycyny alternatywnej; para wyzwolonych lesbijek – Martha oraz jej o kilkanaście lat młodsza partnerka Jinny; dziwnie podenerwowany bankier Tom (tegoroczny zdobywca Oscara Cillian Murphy), który zaczyna imprezę od wciągnięcia kreski kokainy w toalecie. Tymczasem mąż gospodyni, Bill zdaje się kompletnie niezainteresowany całą sytuacją. Siedzi osowiały na środku salonu, bez słowa sączy wino i tylko od czasu do czasu puszcza ekscentryczną muzykę z płyty winylowej. Sytuacja robi się coraz bardziej napięta...

Opowieść o losach dwójki przyjaciół, którzy znają się od kołyski: Pádraica i Colma. Akcja filmu rozgrywa się na malowniczej wyspie położonej na zachód od wybrzeży Irlandii. Pewnego dnia przyjaźń mężczyzn staje pod znakiem zapytania, gdy Colm niespodziewanie postanawia ją zakończyć. Zaskoczony Pádraic za wszelką cenę próbuje zrozumieć, co się stało i odzyskać kontakt z dawnym przyjacielem. Niestety, wszelkie wysiłki spełzają na niczym, a niewzruszony Colm jest coraz bardziej zdeterminowany, by zakończyć niechcianą relację. Po rzuconym w desperacji ultimatum Colma następuje seria szokujących wydarzeń, od których nie będzie już odwrotu…

Prowadzący: Jakub Borkowski - student III roku filmoznawstwa i wiedzy o nowych mediach na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Członek zarządu Stowarzyszenia Mosaic (organizacja wydarzeń kulturalnych). Przez wiele lat instruktor Związku Harcerstwa Polskiego. Zajmuje się tworzeniem filmów jako montażysta i operator.

Mateusz Rzepka - student sztuki i mediów na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. Reżyseruje autorskie filmy fabularne i dokumentalne. Członek komisji rewizyjnej Stowarzyszenia Mosaic. Zajmuje się fotografią reportażową.

Imperium światła w reżyserii nagrodzonego Oscarem® Sama Mendesa to mocna i przejmująca opowieść o więziach międzyludzkich oraz magii kina osadzona w realiach nadmorskiego miasteczka w Anglii z początku lat 80-tych XX wieku. Mocną stroną filmu jest gwiazdorska obsada, na czele z laureatką Oscara® Olivią Colman (Faworyta, Córka), laureatem BAFT-y Michealem Wardem (Blue Story, Top Boy) oraz zdobywcą Oscara® Colinem Firthem (Jak zostać królem, Samotny mężczyzna). Jest to również kolejna produkcja, przy której Mendes współpracuje z nagrodzonym Oscarem® autorem zdjęć Rogerem Deakinsem (1917, Skyfall).

Steven Spielberg wraca do czasów swojego dzieciństwa, by opowiedzieć o dorastaniu Sammy’ego Fabelmana, wrażliwego nastolatka, wielkiego miłośnika kina i początkującego filmowca. Sammy przypadkiem poznaje dramatyczną rodzinną tajemnicę i odkrywa przy okazji, że kino w niezwykły sposób pomaga nam odkrywać prawdę o naszych bliskich i o nas samych.

Niezmordowany Jafar Panahi nie traci werwy i kontynuuje partyzancką walkę z irańskim reżimem. Poruszając się po dobrze sobie znanym pograniczu fikcji i dokumentu, nie oszczędza również własnego środowiska, a nawet samego siebie. W swoim najnowszym filmie pokazuje, jak nadzoruje realizację nowego projektu – jest jednak odseparowany od ekipy i kontaktuje się z nią jedynie za pomocą internetu (na reżyserze wciąż ciąży formalny zakaz wykonywania zawodu). Panahi stara się robić dobrą minę do złej gry i znosić niewygody, wierząc, że z dala od Teheranu zdoła schronić się przed czujnym okiem władzy. Życzeniowe myślenie artysty nie wytrzymuje jednak konfrontacji z rzeczywistością, a atmosfera wokół jego zaangażowanego politycznie melodramatu staje się coraz bardziej napięta. Na domiar złego niepokój udziela się także mieszkańcom goszczącej reżysera wioski. Jego bezpośrednie źródło stanowią tytułowe niedźwiedzie, ale dużo bardziej niebezpieczne wydają się światopoglądowe spory, w które zostaje wciągnięty także reżyser. Jafar Panahiego stawia nas przed pytaniem, czy fikcja wciąż jeszcze może pomóc w oswojeniu coraz bardziej przerażającej rzeczywistości?

Autotematyczna opowieść o utracie przyjaciela i wielkiego aktora. W tym bardzo osobistym filmie, do którego Andrzej Wajda po raz pierwszy samodzielnie napisał scenariusz, reżyser snuje refleksję nad fenomenem Zbigniewa Cybulskiego, portretuje rodzime środowisko filmowe oraz – jedyny raz w tak bezpośredni sposób – mówi o samym sobie. W alter ego Wajdy wcielił się Andrzej Łapicki, a pozostali aktorzy nasycają swoje postaci własnymi doświadczeniami i cechami charakterów. Dzięki temu Wszystko na sprzedaż staje się intymną odpowiedzią na słowa, które o Wajdzie miał powiedzieć niedługo przed śmiercią Zbigniew Cybulski: „Powiedzcie mu, że jeszcze za mną zatęskni”.

W ramach 5. Nocy Kin Studyjnych odbędzie się również panel dyskusyjny poświęcony zmieniającej się kinowej technologii i temu, jak te zmiany wpłynęły na rozwój kin studyjnych. W rozmowie, która rozpocznie się o 12.00 w Pałacu Potockich (Rynek Główny 20), udział wezmą filmoznawca dr Iwo Sulka i specjalista od nowych technologii w kinie Krzysztof Bojakowski z firmy Kinekspert. Spotkanie poprowadzi Maciej Gil - historyk kina i badacz dziejów kultury filmowej.